ciężko, bywa

Głównie dlatego, że przedszkole katarki doprowadzają nas do stanu wykończenia końcowego. Głównie nas - rodziców. Hance katar w niczym nie przeszkadza. Oczywiście.
Ciężej gdy idzie odwilż. I jak pojawia się gorączka. I tych ociepleń zimowych nie znoszę. Minus 20 rządzi.

A jeszcze ciężej za Hanką nadążyć.

Jeszcze tydzień temu napisałabym elaborat na temat kolorowania, wyszukiwania kolorowanek w necie i ryzach zakolorowanego papieru. Tydzień temu ma się nic do teraz.
Teraz jest różnie. Nie usiedzi. Nie ustoi. Podskakuje i tańczy. I chyba brak jej od kilku dni przedszkola.

Z przedszkola przynosi tony nowości - głównie piosenek - kolędy na topie - zimowych piosenek, które jeszcze pamiętają moje czasy przedszkolne, wierszyków tematycznych o myciu, jedzeniu, inne. O przedszkolu dalej nie rozmawiamy. Hania nie opowiada co było. A o tym co na obiad najłatwiej przeczytać tygodniowy rozkład. A sytuacji w grupie łatwo dopatrzeć się w dziecka zabawach. Jak ustawia ludziki lego, albo swoje maskotki. A najczęściej biega z wyimaginowanymi przedszkolnymi znajomymi po domu tłumacząc zawile gdzie kuchnia, gdzie łazienka a gdzie leżakowanie. Wtedy nie można się do niej odzywać. Jedno słowo może wszystko popsuć ;D

Miała oglądać ptaszki w karmniku. Oglądała. No ale strojenie min jest znacznie lepsze :D