co nie co

Celina - święta trójca uprzykrzająca dziecku życie to - kupa, czkawka, mega ulewka. A najlepiej jest na rękach u Mamy. Blisko piersi. W ciągłej gotowości do jedzenia. Musi być nakarmiona, dobita aż po kokardę. Otulona ciepło. I przytulona mocno. I jest szansa, że w takim układzie rozpaczać nie będzie. Bo Celina ma swoje godziny rozpaczy. Po 8.00 - jak nie uda jej się usnąć pomiędzy 8-10 to Matko miej się na baczności i szykuj wolne ręce. I po drugie po 19. Trwające różnie czasami do 20 czasami 30 minut dłużej. A już jak zacznie płakać i rozpaczać i się nad sobą użalać to się w tym odnajduje i ciężko ją uspokoić. Niestety. Również niestety nie toleruje swojego łóżeczka. Teraz testujemy kołyskę - nie wiążę z nią dużych nadziei.
Jeżeli chodzi o regularność i stałe elementy dnia to zaczynają się zarysowywać. ;)

Najlepiej się śpi z Rodzicami. Najdłużej. Najmniej płacze. Szybko dostaje jeść. Tylko 4 osoby w jednym łóżku.... no cóż. Wysypianie się jest mocno przereklamowane. Nie ma co narzekać. Kolejne 5 lat z kolejnym Dzieckiem.
A poza tym to jest nieźle. Celina dużo je. I to z piersi. A Dziecko na piersi po butelkowej Hani to dla mnie nowość. Karmienie piersią jest niezmiernie czasochłonne. I okazało się - tu ciekawostka, może zostanie potwierdzona przez rosyjskich naukowców - Celinie szkodzą te produkty,po których ja wymiotowałam całą ciążę. Czyli nabiał poszedł w odstawkę. I ryby bo za tłuste. I rukola. Jajecznica. Masło. Żywię się krupnikiem. A Celina chyba sporo przybrała na wadzę. Wyrasta z ubranek 56 cm. Nie toleruje smoczka (na razie - Hanka też późno odkryła jego walory). Wychodzimy na spacery. Odbieramy Hankę z przedszkola. Jesteśmy atrakcją. Bo Hanka uwielbia mówić o swojej Siostrze. I każdy w przedszkolu MUSI ją zobaczyć i MUSI powiedzieć, że ŁADNA.
Bo Hanka KOCHA swoją Siostrę.
Mówi do niej MAŁA.
Cześć Mała, Co słychać Mala, Nie płacz Mała.
Całuje, głaszcze, przytula. Ale od razu wychwytuje chwile kiedy może mieć rodziców tylko dla siebie. Albo babcie. Ciocię Asię. Nie mogę powiedzieć o zazdrości w czystej postaci ale ciągle jest Hanka na stopie godzenia się, że ma rodzeństwo i ma to swoje wady. I czasami Ona również jest pełna rozpaczy. Krzyczy. Płacze. I jest bardzo emocjonalna. I te emocje aż z niej kipią. Chociaż to może zdrowsze niż tłumienie w sobie.
W końcu wyjdziemy na prostą. Kiedyś. Nie ma co się śpieszyć.
:)

Pozdrawiam Czytelników mimo iż nie mam w ogóle czasu odnieść się do komentarzy. 
Dziękuję.
:)