Hanka potocznie zwana Przekorą.

Zawsze wbrew. Ja tak, ona nie. Ja w prawo, ona w lewo. Jak jest pora obiadowa, Hanka w najlepsze się bawi ale to tylko pozory bo za chwilę wbiega do kuchni awanturując się o "am am". No przecież chwilę temu mówiłam, że śniadanie/obiad/inne gotowe i czeka na zjedzenie. Ciągle się przekomarza. Robi to specjalnie. Na pytanie "czy wychodzimy z kąpieli?" odpowiada oczywiste szydercze "NE", oczekuje naszej jakiejkolwiek reakcji, po czym lekko rozbawiona wyłazi z wanienki. Ja to mam wrażenie, że Ona ciągle ze mnie drwi. Więc dzisiejszy dzień wcale mnie nie zaskoczył swoim byciem "prawie idealnym" Bo przecież wystarczy dzień wcześniej odrobinę ponarzekać a Hanka zaraz będzie udowadniać, że Mama się myli. Pięknie się bawić w miarę samodzielnie. Nie płakać. Nie wymuszać noszenia na rękach. Pięknie zjadać posiłki. Nie rzucać się i nie szamotać podczas zmiany pieluchy.
W jednym miałam rację.
Dzisiaj było jutro.
I oby tak zostało.
Chociażby to przyszłego tygodnia ;)





ps. nienawidzę jak tak siedzi ;)